LEON MOLLA RRËFEN BISEDËN: SHQIPTARËT RRACË QË DUHEN ZHDUKUR … JO, ËSHTË POPULL QË UNË I VLERËSOI

Non classé

Par pressindependent1 le 15 avril 2017 • ( 1 commentaire )

Sot dola si çdo ditë tjetër për të takuar shoqërinë, erdhi mbrëmja dhe duhej të bleja ca ushqime e të shkoja tek shtëpia e prindërve të mij.
Ishte ora rreth 19:20 dhe u lidha në telefon me gruan time për ta pyetur se çfarë mund të sjellja, ajo ja nisi porosive … si puna e grave.
Bledha ushqimet dhe sapo dola nga supermarketi më bie telefoni, kurë shoh, gruaja përsëri në telefon, he mo zemër e more këtë, po këtë dhe këtë ?
Nga porosia kisha harruar diçka pa e marrë, atë që kishin porositur dhe prindërit e mi, kështu që nuk mund të theja përsëri në supërmarket, po mora autobuzin 11-të të linjës Saxe Gambetta për Laurent Bonnevay, Lyon.
Në Avenue Felix Faure pikërisht në Stacionin Parc Mandela ndigjova të flitet shqip, ishin dy shqiptarë që po flisnin me njëri-tjetrin, nga theksi i dallova, njëri nga ata ishte rom, ndërsa tjetri ishte nga veriu i shqipërisë.
Ja shtruan bisedës dhe romi Shqiptarë ju drejtua Malësorit:
Romi: E mo Vëlla, këtu është keq, nuk është vend për të jetuar, lek s’ka, shtëpi s’ka… pas tre muajve të dalin lekët, ik e vjedh në Part-Dieu, bëj lekë.
Malsori: Ku është Part-Dieu ?
Romi: Ja atje tek ndërtesa e madhe, tek lapsi, hyj mbrenda merr sa të mundësh dhe arrin të bëni lekë.
Malsori: Po të kap Policia !
Romi: Eh dhe po të kapi policia nuk të kthen për Shqipëri, vetëm një natë të mbajnë mbrenda, kështu makanë bërë mua disa herë.
Malsori: Po për letra si i bëhet këtu ?
Romi: Vështirë, këtu është shumë keq, nuk japin letra, shtet shkërdhatë, këtu është vetëm me bërë ndonjë lek me vjedhje dhe me ja mbathur për shqipëri.
Malsori: Unë sot kam ardhur, nuk  di si funksionon këtu, jam i lodhur nga rruga, sot kam ardhur nga Italia dhe jam pa gjumë … po vdes për gjumë !
Romi: Ja do të qoi tek një Tropojanë që e njoh, aty do rrishë për ca ditë se flas unë me të, pasi e njoh dhe e kam shumë shok, qetësohu dhe mos e vrit mendjen.
Të dy ishin fare pranë meje dhe Malësori hodhi sytë nga unë dhe ju afrua duke i thënë romit me të vogël fare pranë fytyrës … Ej ky më duket si Shqiptarë ky (fjalën e kishin për mua).
Unë po qëndroja i qetë dhe po shikoja nga ana  e xhamit të autobuzit duke mos dhënë të kuptoja, romi iu përgjigj: Jo mo varja, ja shikoje për atë e kishe? dhe vijoi: Po lere atë trap se nuk është Shqiptarë, mund të jetë ndonjë Spanjoll apo Portugez, këtu ka sa të duash dhe ç’do llojë rrace.
Kështu ja filluan bisedës ku ndër të tjera hapën dhe qështjen e martesës, fjalët që flitëshin mes të dyve ishin aq të rënda sa që të nervozonin dhe të bënin që mos ta duash veten.
Për ti rënë sa më shkurt për të kaluar tek ajo që nuk doja ta ndigjoja ishte se në stacionin e Granclement këta të dy do të zbrisnin, por pasi romi shtypi butonin, dera nuk u hap dhe iu drejtua shoferit me kërcënim me një frengjishte të neveritur dhe gjysmë të kuptueshme: ‘’Hape derën ‘’.
Shoferi i hapi derën dhe këta zbritën duke kaluar para autobuzit, ikën në rrugicën tjetër dhe një gocë me flokë gjysëm bjonde, me sy të blu dhe me syze optike që nuk ishte më shumë se 17 vjeçe ju drejtua shoferit e cila ishte në këmbë pranë tij me fjalët: Nga Gjuha këta ishin Shqiptarë.
Shoferi që ishte një tip si njeri i gjetur në pyll, gjeshkan sikurë nëna e kishte harruar në furrë iu përgjigj: Po Shqiptarë ishin, rracë e poshtër, duhen zhdukur.
Vajza heshti dhe shikoi nga ana e kundërt duke lënë të kuptoje se nuk donte ta ndigjonte këtë bisedë, por shoferi vijoj duke e pyetur: I njeh Shqiptarët ti ?
Vajza: Jo !
Shoferi: I njoh unë, rracë e poshtër janë.
Vajza: Më fal nuk të pyeta nga jeni me origjinë ?!
Shoferi: Jam Algjerian, prindërit e mi kanë ardhur këtu prej kohësh, ndërsa unë kam lindur në Bron.
Vajza: Ah shumë mirë.
Shoferi: Po ju ?
Vajza: Cfarë unë ?
Shoferi: Origjina Juaj ?
Vajza: Jam Franceze !
Shoferi: Franceze apo … ?!
Vajza: Po, po Franceze … 100% Franceze.
Shoferi: Ah gëzohem, pra ato Shqiptarë janë kriminelë, janë kanibalë …
Vajza: Nuk i njoh si popull !
Shoferi: Po duhet ti njohësh se janë popull i pjesës së Europës !
Vajza: Për historinë e tyre kam ndigjuar, por si popull nuk më ka rënë të kemë kontakt të drejtpërdrejtë me ta .
Shoferi: Mos të rëntë , janë popull i poshtër, rracë muti.
Vajza: Nuk mund ta them këtë, kam lexuar për këtë popull, por këtë nuk mund ta them … të lutem !!!
Shoferi: O ke për ti njohur, janë popull mut !
Vajza: Nuk flas pa ditur, unë për sa kam studjuar ndaj këti populli i vlersoi, por sa për individ nuk mund të prononcohem, pasi nuk i njoh nga afër.
Shoferi: I njoh unë, popull plehër, duhen zhdukur.
Vajza: Këtë nuk mund ta them dhe nuk jam me mendimin për zhdukjen e popujve !
Shoferi: Ju jeni studente ?
Vajza: Jam në degën e historisë, po përgaditëm për zotërimin e diplomës së Historisë në Lyon 2.
Shoferi: Bukur, bukur, ja ta tregova dhe rracën poshtër të kësaj bote !
Vajza: Të lutem, unë flas aq sa di, nuk llogjikoi popujt, por studijoj historinë dhe më ka rënë të studjoin dhe historinë e tyre, nga historia ata nuk më duken se janë popull që ju po thoni.
Shoferi: Epo i njoh më mirë unë në terren se sa ju në libra ….
Kjo bisedë vijoj duke kundërshtuar njëri-tjetrin deri sa erdhi stacioni i fundit për tu ndaluar në Laurent Bonnevay.
Unë mora qeset e ushqimeve duke mos lënë aspak dyshim që isha i këtij Kombi që një arab buthëgrisur e mesjetar po ofendonte pa lidhje rracën time, kështu ngadalë shkova tek stacioni i autobuz 7 për të shkuar pastaj tek prindërit e mi.
Në këtë rrugë të shkurtër kuptova se armiku i Shqiptarëve në Francë nuk ishin Francezët, por rraca arabe të cilën nuk po e kuptoi pse kanë për ne këtë urretje kaq të madhe.

LEON MOLLA / 15. 04. 2017 – Lyon, Francë

PRESS INDEPENDENT

Catégories :Non classé