Si rrezja që bjen prej Diellit,
dhe gjithë Botën e ndriçon,
një flamur që ra prej qiellit,
qëndisur-Autokton.
Si rrezja që bjen prej Diellit,
si rrezja me dritë të artë,
u ul shqiponja prej qiellit,
dhe qëndroi mbi Beograd!
Ato ditë erdhi në jetë,
biri i Etlevës dhe Frrokut,
një shqiptar me të vërtetë,
deri në rrënjët e flokut.
Mijëra emra Bota zbardhi,
sa me radhë dot nuk i zë,
po Autoktonus Bardhi,
është Një dhe vetëm Një!
Histori e madhe nisi,
kur në djep e tundi nëna,
ai djep i bukur lisi,
gjithë Shqipërinë ka brënda!
Autoktonus-lulja e djalit,
je simboli i bashkimit,
nip i Ismail Qemalit,
dhe i Isa Boletinit!
Autoktonus-përjetë,
është një kushtrim lirie,
si një shqiponjë me fletë,
është Bir i çdo shtëpie.
Është Bir i çdo shtëpie,
i ndritur me ideale,
i çdo cope Shqipërie,
Shqipërie Natyrale.
Autokton ishte ëndërr,
ëndërr e Smail Qemalit,
po tani është bërë dhe emër,
emër i një Djalit!
Autokton-tha me gjithë zëmër,
Boletini-kryeburrë,
po Frroku e ngriti emër,
që të mos harrohet kurrë.
Autoktonus-biri i Frrokut,
krenari e vendit tim,
shqiptar gjer në rrënjë të flokut,
dhe një emër për kushtrim!
Që nga Shkupi në Ulqin,
gjer në Jug-në Çamëri,
nga Tirana në Prishtinë,
quhet Nënë Shqipëri!
Vendi që priti rrufetë,
jetoi mbi të zezat,
vendi që lind Skënderbetë,
edhe Nënë Terezat!
Bir i vogël i Mirditës,
ç’krenari na fale,
do ta bëjmë dita-ditës,
Shqipërinë Natyrale.
Autoktonus përjetë,
dhe Ti je i pari,
emri yt zbriti nga retë,
se je Lajmëtari.
Ti zbrite si Yll i Ndritur,
për Trojet Kreshnike,
ndaj e kemi brohoritur,
Shqipërinë Etnike.
Djalë i bukur prej Mirdite,
që në djepe të është shkruar,
se do t’ia mbërrish asaj dite,
në Shqipërinë e Bashkuar.
Njëlloj Jugu dhe Veriu,
ngjajnë si dy pika shiu,
jetë e tërë të pandarë,
kemi një rrënjë e një farë.
Dhe Korabi-dhe Sopoti,
ngjajnë si dy pika loti,
njëlloj Vlora dhe Tropoja,
Shqipëri kështu të doja!
Ngjajnë lisat e Kosovës,
porsi lisat e Labovës,
dhe krojet me ujë drite,
rrjedhin-o në gjuhën shqipe.
Kemi një gjuhë e një besë,
njëlloj themi: “Mirëmëngjes!”,
njëlloj themi: “Tungjatjeta!”,
vetëm kjo është e vërteta.
Detet janë vllezër me malet,
një Zoti të gjithë i falen,
që nga Jugu në Veri,
falen veç për Shqipëri.
Tok qëndruan gjithë jeta,
fustanella dhe xhubleta,
njëlloj si lule të buta,
isua labe dhe lahuta.
Shqipëria Natyrale,
fusha-dete edhe male,
nuk do jenë më copa-copa,
si ç’na bëri Europa.
Shqipëria Natyrale,
as e vogël-as e madhe,
këtu ka qenë qëmoti,
kaq-mor-sa e bëri Zoti.
Shqiptarë përgjithmonë,
të gjithë autoktonë,
të lashtë sa lashtësia,
Iliria-Arbëria.
Shqipëria natyrale,
as e vogël-as e madhe,
e bukur si pikë loti,
tamam sa ç’e bëri Zoti!
Autoktonus përherë,
do jetë emri më me vlerë,
për bashkim-dhe Shqipërinë,
se ky është qëllimi ynë.
Është zëmr’ e historisë,
dhe përpara Ilirisë,
që aherë e gjer më sot,
jo-mor-jo s’na tretën dot.
Gjuha jonë e emri ynë,
mbijetesë për historinë,
gjithë botën për ta bindur,
Autoktonus ka lindur!
Autoktonus-emër trimi,
është simbol i madh bashkimi,
s’ka forcë që e kthen përpjetë,
kur lumi niset në det!
Punon orë e historisë,
për trojet e Shqipërisë,
Autoktonus shqiptari,
tani është Lajmëtari!
08 Shtator 2016
(Autoktonus sot është edhe emri i një djali. Djalit të mikut tim Frrok Bardhi)
PRESS INDEPENDENT
Catégories :Non classé
PRESS INDEPENDENT 